ویژگی های پلیمر لاتکس

از ویژگی های پلیمرهای لاتکس این می باشد که نیازی به دستگاه های مورد استفاده در صنعت لاستیک ندارد. فرمول بندی آن احتیاج به انرژی زیادی ندارد و قالب های گران قیمت در تکنولوژی آن به کاربرده نمی شود. حلال های گران قیمت و سمی مورد نیاز نیستند و می توان به سادگی از آن ابرهای اسفنجی و کش تولید کرد. معایب این پلیمرها این است که به علت به همراه داشتن ۴۰ درصد آب ماده اولیه گرانتر می شود، از ضایعات آن نمی توان مجددا استفاده نمود و مدت زمان خشک شدن آن طولانی است.

خواص فیزیکی و شیمی فیزیکی لاتکس ها

با توجه به اینکه لاتکس در واقع پراکندگی الاستومر در محلول آبی است چگالی آن تقریبا نزدیک به ۱ است. با وجود این، اختلاف اندکی بین فاز پراکنده شده و فاز پراکنده کننده وجود دارد (به عنوان مثال چگالی gr/cm^۳ ۹۰۴/۰ و gr/cm^۳ ۰۲۴/۱ به ترتیب برای لاستیک طبیعی و سرم آن مشاهده می گردد). زمانی که لاتکس آسوده است تمایل به کرم شدن دارد و به همین دلیل است که لاتکس را باید در دماهای بین ۵ تا ۳۵ درجه سانتیگراد در انبار نگهداری کرد و مرتبا به آرامی آن را هم زد. به چندی از ویژگی های پلیمرهای لاتکس اشاره می شود:

ویسکوزیته (گرانروی)

یکی از مهمترین ویژگی های پلیمرهای لاتکس گرانروی آن ها می باشد، تقریبا تمامی لاتکس ها به جز موارد کاملا استثنایی (لاتکس SBR با درصد بالا استیرن و غلظت پایین) مایعات غیر نیوتنی (Thixotropes) هستند که ویسکوزیته ظاهری آن ها در اثر افزایش سرعت حرکت قیچی مانند (Cisaillement) کاهش می یابد. از سوی دیگر بر خلاف محلول پلیمرها که معمولا و حتی در غلظت های ضعیف دارای گرانروی بسیار زیادی هستند، محلول های لاتکس حتی در غلظت های نسبتا بالا به صونرت سیال باقی می مانند (شکل ۱) زیرا ویسکوزیته آن ها مستقل از مشخصات شیمی فیزیکی لاستیک هایی است که در آن وجود دارند. برعکس رابطه تنگاتنگی با اندازه ذرات الاستومر دارد.

در غلظت های مساوی یک لاتکس SBR که اندازه متوسط ذرات آن در حدود µm 05/0 است دارای ویسکوزیته ای تقریبا ۲۰ برابر لاتکس طبیعی است که اندازه ذرات آن ۴ تا ۵ برابر بزرگتر است و به همین دلیل لازم است که در موقع تغلیظ لاتکس های سنتزی قبلا از طریق ایجاد تجمع جزئی، اندازه ذرات لاتکس را افزایش دهیم تا با ویسکوزیته بسیار بالا مواجه نشویم.

کشش سطحی

از دیگر ویژگی های مهم پلیمرهای لاتکس کشش سطحی است. فاز آبی لاتکس همیشه دارای مقداری مواد فعال سطحی (Tensio active) است که در لاتکس های طبیعی  این مواد می توانند صابون های تشکیل شده از اسیدهای چرب (فاز لیپیدی) چربی و نمک های معدنی (منیزیم، سدیم و غیره) باشند. صابون های افزوده شده به لاتکس های سنتزی و یا مصنوعی جهت ایجاد پایداری آن هاست. کشش سطحی لاتکس ها در اغلب موارد در حدود N/m 04/0 است و از غلظت الاستومر موجود در لاتکس مستقل است. از طرف دیگر چون کشش سطحی لاتکس وابستگی تنگاتنگ به پایداری آن دارد مقدار کم کشش سطحی در واقع نشان دهنده پایداری بسیار خوب آن است. ولی از نقطه نظر صنعتی در مواردی که از لاتکس در تکنیک غوطه وری استفاده می گردد. این مسئله ممکن است باعث کف کردن لاتکس گردد. در نتیجه مقادیر کشش سطحی باید همواره در حدی باشد که پایداری و کاربرد خوب آن را تضمین نماید.

خواص کلوئیدی

از ویژگی های پلیمرهای لاتکس که مورد توجه است خاصیت کلوئیدی آن هاست. ترکیبات لاتکس به صورت ذرات الاستومر ضدآب هستند بنابراین باید پلیمر لاتکس را بصورت یک سیستم دوتایی ماکروسکوپی که ظاهرا همگن است در نظر بگیریم ولی از لحاظ دینامیکی ناپایدار است. پس تحول عادی آن در طول زمان منجر به جدایی برگشت ناپذیر دو فاز می گردد. این به هم خوردن تعادل را توده شدن می گویند.

افزودنی آنتی استریپر ایوانیک آلمان با نام تجاری TEGO Addibit L300 برای تامین دوام رطوبتی آسفالت استفاده می شود.

پلیمر وستنامر شرکت ایوانیک آلمان در ترکیب با پودر لاستیک استفاده می شود.

پلیمر وستاپلاست شرکت ایوانیک آلمان دامنه عملکردی قیر را در دماهای بالا و پایین افزایش می دهد.

امولسی فایر PKF برای تهیه قیر امولسیونی عملکردی بسیار عالی دارد.

غلیظ کننده قیر امولسیونی (تیکنر) شرکت ایوانیک آلمان برای بهبود غلظت قیر امولسیونی بسیار پرکاربرد می باشد.

وستاوکس بهبود دهنده ی PG قیر با کارایی بهتر از ساسوبیت.