پلیمر لاتکس

پلیمر لاتکس پلیمر پراکنده کننده کلوئیدی مواد لاستیکی یا پلاستیکی در محیط آبی است. مواد پلیمری می توانند ترکیبات آلی کوچک و منفرد غیر اشباع اتیلنی و یا کوپلیمرهای دو یا بیشتر هر ترکیب باشند. پلیمر لاتکس موارد مصرف بیشماری را در صنعت مدرن ایفا می کند. پیش از این کلمه لاتکس به محلول های امولسیون آبی اطلاق می شد که بیشتر منشاء گیاهی داشتند و شبیه شیر بودند. امروزه این کلمه برای تمام مواد پراکنده کننده یک پلیمر (طبیعی یا مصنوعی) در محلول های آبی به کاربرده می شود. در واقع لاتکس به سیستم های ناهمگنی گفته می شود که در آن ها فاز جامد نا پیوسته ای پراکنده باشد. بنابراین  پلیمر لاتکس ها طبقه خاصی از هیدروسل ها را تشکیل می دهد و دارای خواص فیزیکی و کلوئیدی مشترکی می باشد.

در محدوده افزودنی های پلیمری الاستومر، اولین پلیمر لاتکس مورد استفاده لاتکس طبیعی است که از شیره درخت هِوِا بدست می آید. امروژه تقریبا تمامی پلیمرهای الاستومر حتی آن هایی که صنعتی اند لاتکس مخصوص به خود را دارند.

صنعت لاتکس تنها چند درصد بازار لاستیک را تشکیل می دهد ولی از اهمیت زیادی برخوردار است. این صنعت محصولاتی نظیر دستکش های لاستیکی گوناکون، ابرهای اسفنجی (تشک، تخت، مبل، اتومبیل)، قطعات مصرفی در وسایل بهداشتی و پزشکی، پوشش پشت پارچه های پرزدار (مخمل، موکت، فرش ماشینی و غیره) کش برای مصارف بسته بندی و غیره را به خود اختصاص داده است.

پلیمر لاتکس طبیعی

لاتکس طبیعی شیره درخت هِوِا است که در مناطقی از کره زمین می روید که آب و هوای مرطوب دارند و از طریغ تیغ زدن به بدنه این درخت، جمع آوری می گردد. لاتکس، مایع سفید رنگ و غلیظی است و برای شناخت آن می توان مقداری از آن را بین دو انگشت دست گذاشت و چرخاند، پس از مدتی ذرات جامد الاستومر در بین انگشتان ایجاد می گردد و یا اینکه می توان چند قطره از لاتکس را روی سطح صافی مثل شیشه ریخت تا خشک شود پس از خشک شدن فیلم بی رنگ شفافی که دارای خاصیت الاستیکی است بدست می آید. چنانچه لاتکس را زیر میکروسکوپ قرار دهیم مشاهده می کنیم که ذرات لاتکس با انرژی زیادی حرکت می کنند. حرکت ذرات لاتکس مربوط به حرکت مولکول های آب است و در حقیقت این حرکت همان حرکات براونین است. ذرات پلیمر لاتکس دارای بار منفی هستند و یکدیگر را دفع می کنند در نتیجه به یکدیگر نمی چسبند (همین مسئله باعث کاهش ویسکوزیته لاتکس ها در مقایسه با محلول پلیمرها با غلظت برابر می گردد.)

پلیمر لاتکس سنتزی

انواع گوناگونی از پلیمر لاتکس را می توان به روش های صنعتی نیز تولید کرد که مهمترین آن ها پلیمر لاتکس (SBR) کوپلیمر استایرن-بوتادین، (CR) پلی کلروپرن و (NBR) کوپلیمر بوتادین و اکریلونیتریل هستند. پلیمرهای لاتکس سنتزی تفاوت زیادی با پلیمرهای لاتکس طبیعی دارند و برای پایداری آن ها آمونیاک به کار برده نمی شود بلکه از محلول صابون ها و یا عوامل دیگری نظیر الکل های سولفوته استفاده می گردد. قطر ذرات لاتکس های سنتزی بسیار کوچکتر از لاتکس طبیعی است (۲/۰ میکرون در برابر ۱ میکرون برای لاتکس طبیعی).

افزودنی آنتی استریپر ایوانیک آلمان با نام تجاری TEGO Addibit L300 برای تامین دوام رطوبتی آسفالت استفاده می شود.

پلیمرهای وستنامر شرکت ایوانیک آلمان در ترکیب با پودر لاستیک استفاده می شود.

پلیمر وستاپلاست شرکت ایوانیک آلمان دامنه عملکردی قیر را در دماهای بالا و پایین افزایش می دهد.

امولسی فایر PKF برای تهیه قیر امولسیونی عملکردی بسیار عالی دارد.

غلیظ کننده قیر امولسیونی (تیکنر) شرکت ایوانیک آلمان برای بهبود غلظت قیر امولسیونی بسیار پرکاربرد می باشد.

وستاوکس بهبود دهنده ی PG قیر با کارایی بهتر از ساسوبیت.